PARK IM. LEGIONÓW
(dawniej: Park im. Wł. Hibnera oraz Park ZUS)
ul. Pabianicka, Doroty, Bednarska, Sanocka, Żółkiewskiego.
Park składa się z dwóch rozdzielonych ul. Bednarską części - niegdyś osobnych parków.
Wspólna nazwa park im. Legionów została nadana w 1994 roku.
Dawny Park Hibnera to park pofabrykancki, początkowo zajmował obszar pomiędzy ul. Pabianicką, Doroty a z wschodniej strony przylegał do zabudowań fabryki wyrobów wełnianych "Leonhardt, Woelker & Girbardt". Fabryka założona została w 1878 roku przez Ernsta Leonhardta - Saksończyka, który przybył do Łodzi w 1877 r. i wraz ze swoim szwagrem Woelkerem oraz innym Saksończykiem Girbardtem, zakupił w wówczas podłódzkiej wsi Dąbrowa ziemię i wybudował fabrykę produkującą przędzę czesankową, sukno i tkaniny. W 1898 roku firma przekształcona została w spółkę akcyjną. W 1905 roku zakład przekształcił się w Towarzystwo Akcyjne Sukiennej Manufaktury. W okresie II wojny światowej hitlerowcy utworzyli tam warsztaty lotnicze. Obecnie zakłady noszą nazwę Przędzalnia Czesankowa "Arelan". Nazwisko fabrykanta dało nazwę położonemu obok placowi zwanemu Rynkiem Leonarda - obecnie Plac Niepodległości.
Pierwsza cześć parku powstała prawdopodobnie w 1888 r., wówczas też powstał pałac w którym mieszkał Leonhardt, a obecnie znajduje się Urząd Stanu Cywilnego - Łódź Górna. Drugą część parku sięgającą od ul. Doroty do ul. Bednarskiej fabrykant zakupił w 1905 roku dla swoich wspólników, którym wybudował domy. Obecnie mieszczą się w nich Państwowy Dom Dziecka im. S. Jachowicza, (w budynku najbardziej wysuniętym na południe) oraz przedszkole (w budynku przy ul. Bednarskiej, przed II wojną mieszkał w nim wojewoda łódzki, w czasie wojny nadburmistrz miasta). Ta część parku została urządzona przez sprowadzonych do tego celu niemieckich ogrodników. Wówczas też zamknięto ul. Doroty, tak by połączyć dwie części parku, ogrodnicy starali się również wizualnie ujednolicić obydwie części parku, dlatego w nowej części wsadzano duże drzewa. W parku znajdowały się obecnie nieistniejące stawy, których woda służyła do produkcji w pobliskiej fabryce, jeden z nich - znajdujący się przed pałacem od strony ul. Pabianickiej służył również do kąpieli. Część zachodnio-północna parku przeznaczona była na sad owocowy, a w części południowej przy ul. Bednarskiej znajdowały się korty tenisowe.
Z zakładami włókienniczymi Leonhardta, Woelkera i Girbardta związana jest również historia budynku "Pod Góralem (ul. Piotrkowska 295, dom W. J. Starowicza). Budynek wybudowany ok. 1910 r. według projektu L. Lubotynowicza dla Witolda Jana Starowicza, dyrektora zakładów.
W 1938 roku park wraz z fabryką zakupił M. Kohn. W czasie wojny z fabryki jak i budynków korzystali Niemcy, a po wojnie park zarządzany był przez Zakłady Przemysłu Wełnianego. W okresie wojennym park był zaniedbany, wycięto cześć drzew, zniknęły pergole, w 1952 roku podjęte zostały prace porządkowe: zasypano dwa z trzech stawów (kolejny wysechł w późniejszych latach), zlikwidowano sad, wytyczono nowe alejki, dosadzono drzewa. Park został udostępniony mieszkańcom Łodzi (wcześniej park był ogrodzony i zamknięty dla publiczności, dwa wejścia prowadziły od ul. Bednarskiej oraz od Pabianickiej przy obecnym Pl. Wolności). W latach 60-tych korty tenisowe zostały zlikwidowane i w ich miejscu powstał plac zabaw. W marcu 2005 roku otwarto Ośrodek Sportu i Rekreacji "Angelica" (wejście od ul. Rzgowska 17a), jest to kompleks sportowy z podziemnym parkingiem wybudowany przez Wyższą Szkołę Informatyki. W jego skład wchodzą baseny, hydromasaże, jaccuzi, zjeżdżalnia i sztuczna rzeka, a także siłownia, fitness, hala sportowa, sauny. Korzystać z niego mogą nie tylko studenci i pracownicy Uczelni, ale także wszyscy mieszkańcy miasta. Ośrodek otrzymał imię wnuczki założycielki Wyższej Szkoły Informatyki Anieli Bednarek.
W części zabytkowej tj. były Park Hibnera - północnej parku (dawnym Parku im. Hibnera) znajduje się siedem pomników przyrody: cztery dęby szypułkowe o obwodach pnia od 245 do 380 cm, dwa dęby czerwone o obwodzie 250 cm i 295 cm oraz buk pospolity odmiana czerwonolistna o obwodzie 240 cm.
Dawny park ZUS (czyli część obecnego parku Legionów położona po południowej stronie ul. Bednarskiej) został założony na terenie osiedla mieszkaniowego pracowników Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w latach 1932-1934 wg projektu znanego łódzkiego architekta zieleni Stefana Rogowicza (miał udział w projektowaniu parków Źródliska oraz na Zdrowiu).
W latach 90-tych XX wieku zmodernizowano nawierzchnię alejek i parterów kwiatowych oraz urządzono plac zabaw.
Z północy na południe (od ul. Sanockiej do Bednarskiej) rozciągają się prostokątne różane partery kwiatowe. Wzdłuż głównych alei wysadzanych lipami poustawiane są ławeczki z widokiem na róże. W zachodniej części parku znajduje się nieduży plac zabaw, kolejny - znacznie większy, mieści się tuż przy parku po drugiej stronie ul. Sanockiej (na przedłużeniu parku pomiedzy ul. Myśliwską i Smoczą), zaś przy ul. Bednarkiej umieszczono kilka stolików z ławeczkami.
W północno wschodniej części parku rośnie nieduży okaz skrzydłorzecha kaukaskiego.
Powiększenie mapy >
|
Mapa w wersji do kserowania >
|
Ścieżka dydaktyczna >
|
Galeria zdjęć >
|
|
|
|
